Απο την Κούνια στο Κρεβάτι

Ήταν μια μέρα που  κοίμιζα το Τρελάδικο ακόμα στην κούνια του οπού μου δείχνει τα κάγκελα και μου λέει :

“Μαμα, ατά, κάτω, ΤΟΛΑ. Μπαμπά, καλάλα “ ( οπού καλάλα ίσον κατσαβίδι)
Έτσι κατάλαβα ότι ήρθε ο καιρός για ένα μεγάλο κρεβάτι sans κάγκελων.

Η παλιά ένδοξη κούνια

Αλλά  που να κοιτάξω όμως, τι να βρω? Μόλις άρχισα να κατέχω λίγο τα βρεφικά θέματα και τώρα με ανεβάζουν πάλι επίπεδο. Μετά όμως από την ανάλογη έρευνα – δηλαδή χτύπησα άπειρες ώρες στο ίντερνετ -  ανακάλυψα ότι έχω πάνω- κάτω λίγο πολύ δυο επιλογές :

1.    Κανονικό μονό κρεβάτι που όμως είναι πολύ ψηλό ( και άρα ενδέχεται να ξυπνάς από τα γκντουπ και να μαζεύεις το βλαστάρι σου από το πάτωμα κάθε βραδύ ) και είναι επίσης και πολύ μεγάλο ( για εμάς που τα chateau μας είναι petite ).

2.    Μέγεθος Toddler ή Junior : δηλαδή 140 Χ 60, που σημαίνει ότι σε έναν χρόνο πάλι θα συναρμολογείς και θα αποσυναρμολογείς καθότι δεν θα χωράει γιατι ελπίζεις πως το καμάρι σου θα εξελίσσεται στον πίνακα ανάπτυξης του βιβλιαρίου του.


Την λύση την βρήκαμε, ω τι πρωτοτυπία, στο ΙΚΕΑ. 

IKEA Gulliver Κρεβάτι

 Το ΙΚΕΑ είναι το μόνο μέρος που διαθέτει κρεβάτια σε μέγεθος 160 Χ 70. Ένα μέγεθος όπως πρέπει – κάπου στην μέση. Επίσης είναι από τα λίγα μέρη που βρίσκεις κρεβάτια σε μασίφ ξύλο γιατί δεν θέλεις το αγγελούδι σου να αναπνέει φορμαλδεΰδη σε απόσταση 10 εκατοστών από την μύτη του. Τα στρώματα τους  δεν τα τιμήσαμε διότι όλα αυτά τα πολυπροπ και ακριλικ στις περιγραφές των υλικών δεν με έπεισαν. Οπότε παρήγγειλα να μου φτιάξουν ειδικό μέγεθος από το Coco Mat και έτσι είχαμε το καινούργιο του κρεβάτι.

Φυσικά δεν ξέραμε πως θα δεχτεί την αλλαγή. Είναι πολύ προσαρμοστικός αλλα οσο να’ναι μεγάλο κρεβάτι είναι αυτό και μπορεί να μην του άρεσε για όλους τους ανεξήγητους λόγους που αποφασίζουν κάτι τα μικρά. Οπότε αρχίσαμε από πριν να τον ρωτάμε εάν θέλει μεγάλο κρεβάτι και μετά πήγαμε καμιά δυο φορές στο κατάστημα για να τα δει από κοντά και να διαλέξει. Πραγματικά, όποτε πηγαίναμε στο παιδικό τμήμα, προσπερνούσε υποτιμητικά της νινί κούνιες και πήγαινε  καρφωτός στα κρεβάτια. Έτσι, όταν μια μέρα έβγαλε το ΙΚΕΟ-κλειδο πάλι ο babakas ( το νταβαντουρι κατέχει καλα οτιδήποτε σε κατσαβίδι και κλειδι), ο μικρός πετούσε από χαρά, πηρέ και τα δικά του καλαλα και άρχισε να βιδώνει. 

Κλειδιά Allen. Κανένα σπίτι χωρίς.

Εδώ εννοείται ότι ο βαθμός δυσκολίας του να συναρμολογήσεις ένα έπιπλο όταν έχεις κι ένα νήπιο ανάμεσα σας ανεβαίνει σε επίπεδα συναρμολόγησης διαστημικού πυραύλου. Χαλάλι όμως δεν ξέρεις πότε η κρίση θα μας σπρώξει στην ανάγκη να δουλέψουμε για την NASA.

Το νέο κρεβάτι μεγάλου παιδιού

Έτσι πάει η κούνια. Πάει. Πάει αυτό το teeny, tiny κρεβατάκι που τον είχαμε σχεδόν από τις πρώτες ημέρες. Που κάθε τρεις και λίγο έβγαζε ο babakas τα IKEO- Allen-ο-κλειδα και κατεβάζαμε «επιπεδο» γιατι μια έμαθε να κουνιέται πέρα από την θέση που τον τοποθετούσες και μία έμαθε να κάνει τόυμπες στον ύπνο του.  Που μεγάλωσε το μικρό μας νταβαντούρι-τρελάδικο και από νινί έγινε Σχεδόν Παιδί. Που θυσίασα σπονδύλους στο σκύψιμο με κάθε σκούξιμο του.

Βέβαια  την design τσίτα μου δεν την γλίτωσα καθώς έτρεχα πανικόβλητη όταν τελείωσε για να προλάβω να τοποθετήσω τα μαξιλάρια και τα σκεπάσματα ετσι ώστε να δει την δουλειά μας τελειωμένη. Κατανοώ ότι για το νήπιο το βελουτέ μαξιλαράκι δεν θα εκανε καμια μεγαλη διαφορα αλλα έπρεπε να γίνουν όλα σωστά για τα αποκαλυπτήρια. Έχω ένα θεματάκι με τα μαξιλάρια και ο babakas βγάζει κάθε ημέρα από το κρεβατι μας πριν κοιμηθεί 9 ( εννέα ) μαξιλάρια μουρμουρίζοντας ακαταλαβίστικα πράγματα. Ο μικρός έχει 4 ( τέσσερα )στο κρεβάτι και 8 ( οκτώ) στο πάτωμα . Μάλλον σε προηγουμένη ζωή θα κοιμόμουν σε  καρφιά .

Τα μαξιλάρια που σας έλεγα. Το αυτοκινητάκι είναι vintage Matchbox του Babaka

Ο μικρός σκαρφάλωσε στο κρεβάτι το μελαααλο και νομίζω ότι το αγάπησε εξαρχής. Και πώς να κάνει διαφορετικά άλλωστε αφού νομίζω ότι το πουλήσαμε σωστα.

Η κούνια του αποσυναρμολογήθηκε και φυλάχτηκε με σύνεση για να «Φιλοξενήσει το άλλο μας παιδί» ( μπαστα babaka, άσε να πάρω μια ανάσα ).

Τα βραδιά, το νταβαντούρι για κάποιον ανεξήγητο λόγο ακόμα δεν κατεβαίνει από το κρεβάτι του για να κάνει μεταμεσονύχτια παρτυ στο σαλόνι ή να πάρει τηλεφωνά στην Παπούα Νέα Γουινέα, αλλα είμαι σίγουρη ότι σήμερα το βραδύ θα αρχίσει μιας και ότι λέω για καλό το γκαντεμιαζω και γίνεται το αντίθετο το ίδιο κιόλας βράδυ ( τύπου - Ναι, ναι κοιμάται πολύ καλά το μωρό μας, είπαμε σε κάποιους και από τότε δεν ξανακοιμήθηκε ).

Ορισμένα tips για την αλλαγή σε κανονικό κρεβάτι –

-    Καλό είναι να αγοράσετε και τις ειδικές μπάρες που προσαρμόζουν στο κρεβάτι για να μην πέφτει σαν σακί στο πάτωμα. Ορισμένα παιδιά συνηθίζουν αμέσως την έλλειψη κάγκελων αλλα πάλι χρειάζονται να έχουν κάποια όρια. Εγώ προτίμησα να μην μάθω σε ποιες από τις δυο κατηγορίες ανήκει και έτσι βάλαμε από την αρχή την μπάρα.

-    Και στις δυο περιπτώσεις μια καλή ιδέα είναι τα μαξιλάρια στο πάτωμα σε περίπτωση που όντως πέσει. ΟΚ, το ξέρω ότι το να προτείνω εγώ μαξιλάρια σε άλλους είναι σαν να λέει ένας σοκολατομανης ότι πρέπει κάθε σπίτι να έχει ένα κουβά Μερέντα στο κομοδίνο του αλλά trust me με είναι πρακτικό. Εμείς ξαπλώνουμε εκεί τα βραδιά πριν κοιμηθεί όταν τον πιάνει εντελώς σε λάθος timing η ακατάπαυτη λογοδιάρροια και κάνει δυο ώρες να κοιμηθεί. Το πρωί επίσης παίζει στα μαξιλάρια αλλά τι να πεις για αυτό το  πλάσμα, παιδί της μάνας του είναι σιγά μην δεν του άρεσαν.

-    Εάν υπάρχουν αμφιβολίες για το πώς θα δεχτεί την αλλαγή, μπορείτε να κρατήσετε την κούνια στο δωμάτιο του και να του δώσετε το δικαίωμα της επιλογής. Πολλά παιδιά χρειάζονται απλά λίγο περισσότερο χρόνο.